این مطالعه جهت بررسی اثرات استفاده از نمک کلسیمی اسیدهای چرب و اسیدهای چرب سویا بر عملکرد، راندمان لاشه، درصد لوزالمعده و درصد چربی شکمی در جوجه های گوشتی انجام گرفت. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی از آمیخته تجارتی Ross در قالب یک طرح کاملا تصادفی در پنج گروه آزمایشی و هر گروه شامل چهار تکرار و هر تکرار شامل 25 قطعه جوجه با میانگین وزن یکسان مورد آزمایش قرار گرفتند. طول دوره آزمایش 49 روز بود. گروه های آزمایشی در قالب جیره های غذایی حاوی سطوح مختلفی از نمک کلسیمی اسیدهای چرب سویا و اسیدهای چرب سویا بودند. بدین صورت، در گروه اول (شاهد) در کل دوره آزمایش از اسیدهای چرب سویا و نمک کلسیمی اسیدهای چرب آن استفاده نشد. در گروه دوم در دوره آغازین، رشد و پایانی به ترتیب مقادیر 0، 2.5 و 5 درصد اسیدهای چرب سویا، در گروه سوم در این دوره ها به ترتیب مقادیر 0، 2.5 و 5 درصد نمک کلسیمی اسیدهای چرب سویا، در گروه چهارم به ترتیب مقادیر 2.5، 5 و 5 درصد اسیدهای چرب سویا و برای گروه پنجم به ترتیب مقادیر 2.5، 5 و 5 درصد از نمک کلسیمی اسیدهای چرب سویا به کار برده شد. نتایج حاصل از تجزیه آماری اختلاف معنی داری در مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک بین گروه های آزمایش در دوره های مختلف پرورش را نشان داد (P<0.05). بین گروه های مختلف از نظر راندمان لاشه و درصد لوزالمعده اختلاف معنی دار مشاهده گردید (P<0.05). استفاده از اسیدهای چرب سویا و نمک کلسیمی اسیدهای چرب آن اثر معنی داری بر چربی شکمی نداشت. یافته ها نشان می دهد که استفاده از اسیدهای چرب سویا در مقایسه با نمک کلسیمی اسیدهای چرب آن اثر مفیدی بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.